#158 Wątki innych postaci jako lektura do kawy

[Elian]

Od pewnego czasu jest dosyć cicho w Oku Edenu, jednak przychodzę z ożywieniem działu w postaci kolejnego tematu. Osobiście zawsze gdy brałem udział w rozgrywce, niespecjalnie interesowało mnie to co robią inni. Skupiałem się na prowadzeniu włąsnych postaci, a śledzenie włąsnego wątku było dla mnie wystarczające i pozwalało nie nudzić się podczas rozgrywki. Zastanawiam się jednak, czy dla kogoś z Was wątki prowadzone przez innych graczy pełnią jakąś funkcję? Są dobrą lekturą do kawy, którą chętnie czytacie czekając na odpowiedź mistrza gry? Stanowią dodatkowe źródło wiedzy o świecie przedstawionym? A może jak ja - raczej je ignorujecie i nie zaprzątacie sobie nimi specjalnie głowy. Dajcie znać jak to u Was jest ze śledzeniem rozgrywki innych graczy.

[fassylover]

Osobiście zdarzało mi się śledzić posty pojedynczych osób z którymi moja postać miała wątki, a to tylko po to (głównie) z nadzieją, że owa postać będzie wspominana Unikam informowania X gracza, że czytam jego wątek z jednego prostego powodu - nic tak nie peszy/nie wkurza jak wyciąganie takiego wątku na czacie przed ogół graczy i dyskusje, ponieważ wielokrotnie było to odbierane jako: naśmiewanie się, zwracanie uwagi lub faworyzowanie. Także pościki do kawki, ale za zasłonką

[dureafein]

Niektórzy piszą tak ciekawie, że nie sposób ich nie czytać. Zwłaszcza, jeśli potrafią oddać zupełnie inny charakter każdej odgrywanej przez siebie postaci.

[sidereus]

Szukanie momentów, gdzie moja postać może zostać wspomniana to też jeden z powodów, nie ukrywam! Ale głównie przez to jak angażująco piszą niektórzy przez co czytanie ich wątków jest po prostu przyjemnością. Są takie duety, które śledzę zaangażowana, bo jest między nimi chemia, a historia wymyślona po prostu dobra. Dlatego w wolnej chwili zerkam co u moich ulubionych shipów, przyjaciół imprezujących wspólnie, współlokatorów kłócących się, o co się da etc.

[cuks]

Jasne, że czytam wątki innych postaci i to z wielu powodów. Po pierwsze, lubię wiedzieć, co się dzieje na fabule u postaci, z którymi gram – zawsze wtedy jest coś, do czego można się później odnieść we wspólnych rozgrywkach. Po drugie, na forach pełno jest osób, które swoje rozgrywki prowadzą w taki sposób, że ciężko tego nie czytać – raz jest śmiesznie, raz poważnie, ale zawsze na bardzo dobrym poziomie. Po trzecie, fora to rozrywka i czasami, zamiast otworzyć książkę wolę poczytać posty jakichś ludzi na forach – są równie dobre, a wielokrotnie nawet lepsze niż połowa obecnie polecanych książek. Po czwarte, czytając inne fabuły, do głowy często wpadają jakieś pomysły, które można wprowadzić także w swoich rozgrywkach (oczywiście, nie mam tutaj na myśli podkradania czyjegoś pomysłu na grę czy postać ).

Wydaje mi się też, że takie zainteresowanie innymi postaciami i ich losami, może świetnie wpływać na poszukiwanie nowych relacji na forum – czy tych między postaciami, czy tych z innymi graczami.

[Bezimienna]

Niektórzy piszą tak ciekawie, że nie sposób ich nie czytać. Zwłaszcza, jeśli potrafią oddać zupełnie inny charakter każdej odgrywanej przez siebie postaci.

To. Ja czytam posty w interesujących sesjach, otwarcie się nimi jaram i komplementuję, nie widzę w tym nic złego ani dziwacznego. Wzmianek o swoich postaciach nie szukam, czasami chyba nawet lepiej nie wiedzieć takich rzeczy coby się lepiej wczuć.

[howl]

Podpisuję się.

Kiedyś nie było o tym mowy, obecnie rzadko czytam cudze wątki, ale przynajmniej mi się zdarza. Zwłaszcza jak poznam czyjś styl i zorientuję się, że naprawdę mi się podoba. Lecąc subiektywnie: niektórzy mają tak cudowne warsztaty, że w chwilach załamania pisarskiego po prostu "wertuję" sobie ich posty. Czasami już tylko to daje mi boosta do weny, odblokowuje jakieś zapchane kanaliki kreatywności i pozwala przysiąść do odpisu, w którym utknęłam. Więcej nawet: swego czasu wyszłam poza zakres forów, na których gram i przeklikiwałam sobie fabuły z obcych miejsc. Wchodziłam na adresy, na których nie miałam konta i wątpliwe, że kiedykolwiek będę mieć. Choć same PBF-y uważam za niesamowicie solidne, rozwinięte i rzetelne w opisach, pod kątem uniwersum nie są to moje klimaty. Co nie przeszkadza w śledzeniu tych i tamtych akcji. Tym sposobem stałam się serio ogromną fanką interakcji między Ramseyem Mulciberem a Cassandrą Vablatsky z Morsmordre (choć prywatnie nie lubię świata Harrego Pottera) czy Baantjera i Holsteina tworzących swoje historie na Midgardzie (gdzie, z kolei, mam właściwie zerowe obycie w nordyckiej mitologii). Forumowe wątki, dobrze opisane, stymulują podobnie do książek ulubionych autorów. Zwykle są przy tym krótsze, co idzie na plus, gdy nie ma się czasu albo ochoty, by siadać do jakiegoś tomiszcza.

Więc tak. Zdarza mi się. Fajnie tworzycie, ludziska, praktykujcie pisarstwo dalej. A i kawa od razu smaczniejsza.

[crashie]

Kiedyś dużo czytałam i śledziłam. Obecnie rzadko praktykuję - czasu mniej i inne podejście mi się załączyło. Lubię poznawać postacie innych na fabule i najczęściej, z czym staram się dokładnie zapoznawać to głównie karty postaci, ew. biografie czy relacje. No i po prostu zanurzać się bezpośrednio w danej sesji z kimś. O swojej postaci wyłapuję ew. jakieś fragmenty, ale wychodzę z założenia, że wolę coś zostawić na później. Na spotkanie twarzą w twarz.

[Andruszka]

Odświeżam temat, bo jest niezwykle ciekawy.

Kiedy zaczynałam grę na forach tych naście lat temu, pamiętam, że żyłam sobie w takiej ‘fabularnej bańce’. Nieszczególnie mnie interesowało co robią inne postaci, pisałam i robiłam swoje.
Nawet jeśli wpadła mi w oko jakaś ciekawa postać i faktycznie śledziłam jej rozwój fabularny, to nie wyobrażałam sobie nawet, żeby się do tego przyznać. Jeszcze ktoś uznałby mnie za creepa! Tak samo jak przerażała mnie myśl, że ludzie zerkają w moje posty i widzą tylko i wyłącznie masę błędów stylistycznych, literówki albo brak logiki. Kompletnie nie wierzyłam, że komukolwiek może się podobać to co ja piszę, więc podejrzewałam, że inni mogą mieć podobnie - jeśli coś skomentuję zostanie to uznane (jak wspomniała wcześniej FASSYLOVER) za złośliwość albo faworyzowanie.
Z czasem zaczęłam czytać więcej, bo okazało się, że ludzie piszą fenomenalnie. Ludzie są kreatywni, ich postaci podejmują momentami kompletnie niezrozumiałe dla mnie decyzje, a zwykła sesja zamienia się w lekturę, przy której z nerwów obgryzam pazurki zastanawiając się ‘co dalej’. Ale wciąż - uparcie unikałam wspominania o tym komukolwiek.
I szczerze? Do dziś tego żałuję. Spotkałam mnóstwo osób, których styl mnie zachwycał, z którymi pisanie sprawiało niezwykłą radość i których postaci, nawet po wielu latach są moim własnym Imperium Rzymskim.

Dlatego dzisiaj nie mam żadnych problemów czy oporów, żeby kogoś otwarcie pochwalić za fantastyczny pomysł na sesję, styl pisania czy wręcz napisać do tej osoby wiadomość, w stylu “w tej fabule wspomniałaś o takim i takim wydarzeniu z przeszłości - mam postać, która mogłaby ci podpasować”.

Fajnie tworzycie, ludziska, praktykujcie pisarstwo dalej.

O to, to.
Piszcie, twórzcie i czytajcie co tworzą inni. Nie ma lepszego sposobu na rozwijanie swojego własnego warsztatu niż zerkanie jak robią to inni. Dorzucę do tego jeszcze “nie bójcie się chwalić się nawzajem i rozmawiać ze sobą”. Taki jeden miły komentarz może naprawdę zrobić komuś dzień albo rozwiać jego zwątpienia w stylu “czy ja się w ogóle do tego nadaję?”

[Mus Czekoladowy]

Ja z reguły nie czytam postów innych graczy, bo ani nie mam czasu, ani tez nie mam za bardzo jak zrozumieć niektóre fabuły, bo czasami jakiś wątek ciągnie się przez kilka fabuł są w sesjach odwołania do poprzednich sesji. Zdarzało mi się jednak zaglądać do fabuły innych ludzi, jak wiedziała, że tam plotkują o mojej postaci albo jak byłam MG i po prostu jako stwór niebiański miałam prawo mieć większą wiedzę niż moja prywatna postać i mogłam zaglądać ludziom do mieszkań, ale też było to w celu wykorzystania tego w rozgrywce, żeby coś mocniej wpłynęło na postać, albo żeby miała wrażenie, że los ją ostrzegał, a ona to zignorowała.
Lubię za to czytać czyjeś esemeski, pamiętniki, sny, czy notatniki, no i retra wyjaśniające czyjąś traumę w przeszłości. Ale to też czytam od wielkiego dzwona, jak mi się przypomni, jest środek nocy, sprawdzian kolejnego dnia i jakoś trzeba odsunąć od siebie rzeczywistość. XD