# 151 Kapitanie, na horyzoncie widzę nową dramę

Nasze małe centrum wszechświata, oko Saurona. Widzimy wszystko, rozmawiamy o wszystkim, dyskutujemy o tym, co nas najbardziej gryzie!
ODPOWIEDZ ]
Awatar użytkownika
O mnie
Jestem dumnym dziwakiem z zabójczym ćpuńskim spojrzeniem.
Przepychać lubię się jedynie na fabule.
Moje RPGi
Kołysanka i Midgard
Pomógł(a) : 6 razy

#57779 03 kwie 2022, 16:33

Ahoj!
Dla rozruszania postanowiłam uskutecznić jeden z tematów, który już od dawien dawna nie daje mi spokoju i ciągle gdzieś do mnie wraca niczym bumerang. Co jakiś czas, jak możemy zauważyć lub usłyszeć, w naszej małej społeczności, wypływa nowa nieprzyjemna sprawa bądź rozdrapywana jest jedna ze starych ran, bo ktoś kiedyś poróżni się z kimś.
Nie ma co się oszukiwać. Dramy były, są i będą, bo każdy z nas jest inny, każdy na coś innego patrzy, każdego boli i rani coś innego. Ale gdyby tak pomyśleć o swoim indywidualnym podejściu do dram i wspólnie zrobić burzę mózgów, to może naszłyby nas wszystkich jakieś interesujące i orzeźwiające wnioski?
A nawet jeśli nie to dobrze jest móc podyskutować, szczególnie że pewnie nie jedno z nas uczestniczyło lub było świadkiem jakiejś krzywej akcji. Podzielmy się więc swoimi doświadczeniami. Dla ułatwienia pozwolę sobie zarzucić kilkoma pytaniami, które swobodnie można sobie rozwijać, modyfikować lub proponować własne. Czy żałujecie jakichś sytuacji ze swoim udziałem? A jeśli tak to dlaczego? Z powodu braku adekwatnej reakcji, zbyt emocjonalnego podejścia, przesadnego obwiniania kogoś lub siebie, brak wykazanego zrozumienia dla drugiej strony, a może czegoś zupełnie innego? Jak to jest, że niektórzy potrafią w nieskończoność przeżywać czyjeś "błędy z przeszłości"? Z czego to może wynikać? Znacie kogoś takiego? Czy szkoda wam znajomości, które w wyniku dram przepadły? A może żałujecie jedynie czasu, który poświęciliście niepotrzebnie na przeprowadzane miniwojny? Albo macie kompletnie inaczej i traktujecie dramy jako formę emocjonującej rozrywki?

Ze swojej strony mogę powiedzieć, że są rzeczy, których żałuję. Pewnych zbyt emocjonalnych reakcji lub włożonego zaangażowania, kiedy nie było takiej potrzeby. Przejmowania się drobnostkami, którym pozwoliłam dać się zranić. Ale też z biegiem czasu mogę powiedzieć, że sporo mnie to nauczyło - przede wszystkim pokory i szacunku do siebie. Obecnie staram się pilnować mocno tego, żeby nie maglować sytuacji z przeszłości, bo idzie od tego zwariować. Nie zawsze się to udaje, ale warto próbować, żeby z czasem po prostu żyło się zdrowiej.

Inspiracją mogą być poprzednie dyskusje, takie jak:
#44 Szacunek?,
#67 Otwórz wreszcie oczy.,
#88 Kiedy PBF przestało być zabawą, a stało się wojną?,
#101 Czy fani PBF potrzebują wizyty u 'onkologa'?.
Believe nothing you hear, and only one half that you see


Obrazek

Say what you want to satisfy yourself, hey
But you only want what everybody else says you should want




Awatar użytkownika
Pomógł(a) : 1 raz
 Dorek Chlorek#8650

#57784 07 kwie 2022, 9:22

Ja totalnie nie rozumiem jak można się lubować w dramach. Takich pozafabularnych na forum chociażby. Mi jest na podobne ekscesy szkoda czasu, energii, zaangażowania. Z drugiej strony: są to emocje i czasem nie da się przejść obok czegoś obojętnie i przelewa się własną frustrację na prowodyra nieprzyjemnych zdarzeń.
Z punktu widzenia swojego obecnego po prostu nie rozumiem komu chce się kręcić dramy XD
Jeszcze gorzej: dramy dla dramy, które nie prowadzą do konsensusu i mają za zadanie jedynie zrobić trochę zamieszania? No ja nie wiem czy to jest miłe. A jeśli sami nie jesteśmy dla siebie mili to czemu mała społeczność, którą tworzymy ma być miejscem sprzyjającym naszemu rozwoju?

No ale! Każdy błądzi i robi błędy, jest to ludzka natura. Czy sam byłem dobrym człowiekiem? Wątpliwe. Czy jestem taki teraz? Totalnie nie. Niemniej - staram się nie robić ludziom przykrości i to już jakiś początek, prawda?
Obrazek

ODPOWIEDZ ]